Doktorluk müthiş bir meslek. Ben hayatta yapamazdım. Cidden çok sorumluluk istiyor ve uğraşılan şey bir insanın hayatı. Şu dünyada daha kıymetli bir şey yok yani. Fakat öte yandan doktorlara hastalar ile konuşma kursu verilmesi gerekiyor. Öyleleri var ki sizin ne anlayabileceğini bilmeden diline geleni sarfediveriyor kulağınıza... Ondan sonra sıkıntı dolu saatler başlıyor..
10 gün önce gittiğim bir kadın doğum doktoru "Bu bebeğin bacakları kısa" dedi! Neye uğradığımı şaşırdım. O anda "kısa" kelimesi bana Allah korusun anormal, bodur, cüce, veya gelişimi iyi ama bacakları hep daha kısa kalacak bir çocuk çağrışımı yaptı. Nasıl yani dedim doktora, bacak gelişimi daha geriden geliyor dedi. Kendi doktorum şimdiye kadar hiç öyle bir şey söylememiş hep normal demişti. Bir sürü şey geçti aklımdan doktorum biliyordu de bana mı söylemiyordu, bu doktor mu yanlış gördü, son gittiğimden beri mi gelişimi geri kalmaya başladı vs. Neyse sonradan zahmet oldu bu kısa mısa diyen doktor benim çok düşündüğümü görünce bunun normal olduğunu, ölçümlerin kesin olmadığını, kısa demekle bir anormallelik belirtmek istemediğini genetik olduğunu sağlık olarak bir sıkıntı olmadığını falan söyledi beni biraz rahatlattı. Ama içime oturmuştu bi kere.
2 hafta sonrasında aynı hastanenin başka bir doktoruna 37. hafta raporunu almak için gittim. Geçen seferkinin şokunu yeni atlatmıştım ki bu "gerizekalı" doktor ultrasonda bebeğe bakınca "Allah Allah, bir asimetri var bu bebekte, neden böyle ki anlamadım vücudunda aşağı indikçe gelişimi geriliyor" falan gibi abuk subuk laflar etti. Asimetri ne demek ya!!! Ya dedim siz ne diyorsunuz alın bakın eski ultrason görüntüleri burada açtım dosyamdan gösterdim hemen. Hımme burda normal çıkmış bizde neden böyle çıktı ki, anlamadım. Onuda mı ben bilecem ölçmeyi beceremedin demekki diyecem ama o kadar sarsıldım ki. Dokunsalar ağlayacağım nerdeyse. Aynı gün kendi doktorumun muayenehanesinde aldım soluğu!! Önce abuk subuk doktortorlara gittiğim (halbuki raporu oradan almak zorunda olduğum için gittim)ve her söyleneni taktığım için tatlı bi şekilde azarladı beni :) Sonra ultrasonla baktı ve o doktorların ölçmeyi beceremediğini, bu ölçümlerde doğru açıyı tutturmanın çok zor olduğunu ve kızımın tombiş bacaklarında hiçbir problem olmadığını söyledi. Çok rahatladım :)))
Ancak suyumu kontrol ettiğinde azaldığını farketti. İşte bu kötü bir haber :((( O doktorların kafasına bacağına bakacağına bu son haftalarda amniyon sıvısının miktarına daha çok bakmaları gerektiğini ve bunu nasıl ihmal edebildikleri ile ilgili söylendi doktorum. Dediğine göre bu hafta olması gerekenin yarısı kadar suya sahibim :(( 3 gün evde yatıp az hareket edip bol su içmemi istedi. Öyle de yapıyorum. Eğer bir gelişme olmazsa normal doğumu bekleyemeyeceğiz galiba. Halbu ki ben kendimi normal doğum için hazırlamıştım hiç bir zaman sezaryen istememiştim. Ama kısmet buymuş demek ki diyorum. Doktoruma gerçekten çok güveniyorum ve kendisinin normal doğumu savunan bir insan olduğundan da eminim. Herşey yarın belli olacak...
İşin şu yanı cidden çok acı. Benim doktorum var imkanım var ve ona güvenip danışabiliyorum. Fakat öteki tip insanların elinden günde kaç tane gebe geçiyor bir düşünün. O insanlara neler diyorlar, nelerini ihmal ediyorlar kim bilir...
