Uzun zamandır izlemek istediğim bir filmdi. TRT1 de yayınlanacağını öğrenince hemen tv karşısındabir randevu ayarladım kendime. Konusuna birazaşina olduğum için zaten filme gözlerim dolu başladım, hıçkırıklarla bitirdim. Ağlatan acıklı filmler güzeldir diye bir düşüncem asla yoktur. Hormonları ben gibi alt üst olan bir insanın bu kadar ağlamaması çok zor zaten :) Filme gelince..
Filmin basit ve sade bir kurgusu var. Anneleri ölmüş, ilgisiz babaları çocuklu başka bir kadınla evlenmiş ve çolak dedelerinin yanında kalan Ayşe ve 9 yaşındaki ağabeyi Ali'nin saf ve samimi hayatları ele alınmış. Hikayenin gerçek bir olaydan alınması ise insanı daha da etkiliyor.
Kendisi de hala çocuk olduğu halde kızkardeşi için büyük olmak zorunda kalıyor Ali. Kendi korkularını, isteklerini ve arzularını hep Ayşe için ikinci plana atıyor. Filmin sonu gerçekten çok etkileyici. Çaresizlik ve güçsüzlüğü insan hayatını ne kadar etkilediğinin en büyük örneği.
Koca gibi durağan filmlerden hoşlanmayanlar izlerken sıkılabilir ama kemara açıları da çok keyif vericiydi :)
NEKO'ya kalanlar:
Tek çocuk fikrinin ne kadar yanlış olduğunu çok net gördüm. Sırf bencil düşüncelerimiz için kardeş sevgisini hiçbir çocuktan esirgemeye hakkımız yok. Kimse sonuna kadar çocukarının yanında olamıyor. Akrabaları olması çok önemli.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder