Bir doktora yapmayan bir mastır yapmayan bilemez bunun ne zor olduğunu. Önce ne toplayacağına karar verirsin. Neye bakayım ne araştırayım neyle toplayayım falan. Senin fikrini hocan beğenmez, hocanın fikrini ise sen beğenmezsin gibi bir seçenek olamaz zaten. O söyler sen yaparsın. Karar verilmesi aylar alır ki bu esnada zırt pırt değişen fikirler yüzüden verdiğin emekler yaptığın araştırmalar vs. boşa gider. Boşa giden emekleri umursamayan hocaların sana yeni uğraşlar ekler.
Aylar sonra sonunda data toplamaya başlarsın. Git müdürü ikna et, öğretmeni ikna et, ve esas katılımcı öğrencilere ulaş. Onları ikna etmek için şeker çikolata vs ayarla. Hele ben gibi deneysel çalışıyorsan öğretmeni ikna etmek için 5 takla, süreçte bırakmak istediğinde vaz geçmesin diye 10 takla, getirdiğin aktiviteleri düzgün uygulasın diye 15 takla at. (Saolsunlar ama iyi altından kalktılar)
Bu süreç bana ağır geldi vesselam. Bitti mi? Bitti! Son anketi uyguladığım gün, son datayı aldığım gün ne yapacağımı şaşırdım gülsem mi ağlasam mı? Koca bir dönemi buldu bitmesi ama bitti. Bu esnada ben yalancı da oldum, düzenbaz da oldum, haketmediği halde karşısındakini öven, haksız değilken özür dileyen, içinde fırtınalar koparken herkese sürekli gülücük gösteren, patlama moduna geldiğinde Koca tarafından sakinleştirilen biri oldum. Hayatımda gördüğüm en rüküş kadına nasılım diye sorduğunda çok şık demek zorunda da kaldım, ters giden noktaları hocamdan saklamak zorunda da.
Çocuğumun 2 ayını kaçırdım, sadece emzirdim, akşamları uyuttum. Tüm sorumluluk annemdeydi. Ahh annem sen olmasan...
En güzeli bitmiş olması. Şimdi o anketlerdeki verileri bilgisayara giriyorum. Tek tek. Elle. 6 sınıf x 12 anket. O 12 anketin tonlarca maddesi.
Girince bitecek mi? Hayır! Dua edelim de analzilerden işe yarar bir şeyler çıksın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder